Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥ

Το κορίτσι σεργιάνιζε κατα μήκος της απέραντης αμμουδιάς. Έκατσε κατάχαμα στην παχιά άμμο.
Ξάπλωσε πάνω της, την πήρε στις χούφτες της..εκείνη γλύστρησε! Την ξανάπιασε, έπαιξε μαζί της, εκείνη γλύστρησε ξανά ανάμεσα απ' τα λεπτά δάχτυλα, χαιδεύοντάς τα. Το κορίτσι έμεινε σκεφτικό, μα ήρεμο.
Ξάφνου, η άμμος άρχισε να κινείται, να σχηματίζει λοφάκια, να ζωντανεύει, να παίρνει μορφή!
Το κορίτσι τρόμαξε κι αποτραβήχτηκε!
-"Μην τρομάζεις", της είπε το Πλάσμα της άμμου. "Είμαι κι εγώ σαν και σένα. Ήμαστε κι οι δυό φτιαγμένοι από την ίδια ουσία.Μόνο που εμένα οι κόκκοι μου, ακόμα δεν έχουν σμίξει μεταξύ τους και δεν έχουν σταθεροποιηθεί. Με τον καιρό, θα αρχίζουν σιγά σιγά να ενώνονται και θα πάρω ακριβώς την ίδια μορφή με σένα και 'συ αντίθετα! Οι δικοί σου κόκκοι άμμου θ' αρχίζουν σιγά σιγά να απελευθερώνονται, ώσπου να φτάσεις στην δική μου τωρινή μορφή, μέχρι ωσότου να διαλυθούν εντελώς και γίνεις ένα με την αμμουδιά!"
-"Και μετά;", ρώτησε το κορίτσι, που άκουγε προσεχτικά την ψιθυριστή φωνή του Πλάσματος, που κατά έναν φυσικό τρόπο, της φαινόταν πολύ οικείο.
-"Μετά, οι κόκκοι σου θα ανακατευτούν με τους κόκκους των άλλων πλασμάτων, που γίναν ήδη άμμος και θα έχεις ξεχάσει ποια ήσουν!"
-"Και μετά;", συνέχισε γεμάτη περιέργεια.
-"Μετά θα έρχονται τα κύματα της θάλασσας και θα γλύφουνε την άμμο, πέρνοντάς την μαζί τους και μαζί και σένα και τα άλλα πλάσματα, μές τον βυθό και δεν θα ξεχωρίζεις απ' αυτά, ούτε εκείνα  από σένα, γιατί άμμος και νερό, θα χουν γίνει ένα."
-"Κι ύστερα τί;", συνέχισε να ρωτάει, αδυνατώντας να καταλάβει τα λόγια του Πλάσματος, παρότι τα ένιωθε μέσα της, τόσο απλοϊκά.
-"Υστερα;!" επανέλαβε το Πλάσμα της άμμου, σα να αναρωτιόταν κι εκείνο μαζί της!
"Ύστερα!..Δε γνωρίζω να σου πώ για ύστερα. Εγώ σου μιλώ γι αυτά που ήδη γνωρίζω.Γι αυτό που θα γίνεις και γι αυτό που πρόκειται να γίνω. Άν θές να μάθεις για ύστερα, θα πρέπει να μιλήσεις με τον βυθό!"

2 σχόλια:

DRN 06 είπε...

Πολύ όμορφο.

ΑΛΙΚΗ είπε...

Α! Κι εδώ; Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ!!!
:)